A plague Tale: Innocence stond al lange tijd op mijn verlanglijstje, maar heb nu toch eindelijk de mogelijkheid gekregen om, in alle rust, dit spel door te spelen. En wat was dit een reis door het prachtig vormgegeven Frankrijk van de 14e eeuw!
Een third person horror game, in het middeleeuwse Frankrijk, dat was hoe ik aanvankelijk dacht dat de game zou zijn. Uiteindelijk bleek dit maar een klein onderdeel te zijn, A Plague Tale is namelijk een zeer goede verhalende game, met enkele horror elementen, maar zeker geen horror game! In den beginne is A Plague Tale: Innocence dus verre van een standaard Middeleeuwse game die wij gewend zijn, vooral binnen dit genre. Het lijkt in veel opzichten op een combi tussen Dark Souls en Hellblade, met dezelfde pijnlijke onderwerpen, dezelfde donkere gebieden, maar ook juist een grote focus op het hebben van hoop. De game kenmerkt zich voornamelijk door de mogelijkheden van stealth en het gebruiken van je omgeving om zo vijanden te slim af te zijn. Melee kun je vergeten, aangezien het hoofdkarakter een (badass!) meid van 14 jaar oud is, dus de enige kans die je hebt tegen vijanden is ze afleiden, of afschieten met je slingshot.
Slingshot
Het enige wapen dat je ten alle tijden bij je hebt is een slingshot, een simpel afstandswapen, waarmee je stenen kunt afschieten. Simpel en effectief, vooral als je deze in de loop van het spel steeds verder upgrade! Uiteindelijk zul je nieuwe soorten ammunitie krijgen en de slingshot ook kunnen gebruiken om een soort zuurbom te kunnen afschieten, wat ervoor zorgt dat helmen letterlijk tot stof vergaan, waarna de drager van de helm in een keer zeer kwetsbaar wordt, met name omdat deze tijdelijk verblind is.
Naast de zuurbom en de gewone stenen, kun je ook vuurbommen schieten en nog veel meer andere soorten ammunitie, maar ik ga er niet te veel op in, anders kan ik per ongeluk een paar belangrijke momenten van het spel verklappen.
Sluipen
A Plague Tale: Innocence richt zich echt op het sluipen langs vijanden, in ieder geval, dat is het oorspronkelijke idee. Ik als een echte die hard melee speler, vond het juist leuk om confrontaties aan te gaan met elke vijand die ik zag, met name omdat zij op deze manier niet meer in je rug konden komen. Ook hier komt de stealth mechanic goed van pas, want niets is zo mooi als een vijand dood te schieten uit een bosje, om vervolgens de andere vijand vanuit een heel andere hoek weer neer te knallen. Dit kan echter wel zeer spannend zijn, want op het moment dat je mis schiet gaan ze ook zeker actief op zoek naar je en zal het ook een tijd duren voor ze zullen stoppen met zoeken.
Ziet de vijand jou staan of zitten, dan is het 9/10x een doodvonnis voor je karakter, aangezien je melee niets kunt uitrichten tegen deze soldaten in vol harnas. Zwaarden, speren en pijlen heb ik dan ook maar al te vaak het lichaam van het hoofdkarakter zien raken, wat echt geen pretje is!
Amicia en Hugo
Amicia is het hoofdkarakter van het spel, een meid van 14 jaar oud van nobele afkomst, waarmee je zo’n 95% van het spel mee zult spelen, de overige 5% zul je spelen met haar broertje Hugo. Hugo lijdt aan een erfelijke ziekte, welke maar eens in de zoveel tijd voorkomt, waardoor hij heel gevoelig is voor alle prikkels in de omgeving. De ziekte zal steeds erger worden naarmate het spel vordert en hier zul je dan ook actief een oplossing voor gaan proberen te zoeken.
Naast deze ziekte, is ook de Spaanse Inquisitie naar Hugo op zoek, omdat zij denken dat hij de oplossing is voor de rattenplaag die is meegekomen met de pest. Echter is de Spaanse Inquisitie nogal… ruw met de omgang met iedereen die zij tegen komen. Je zult dan ook vaak massa graven tegenkomen of onschuldige mensen zien worden geëxecuteerd. De pest, ratten plaag en de Spaanse Inquisitie is echter niet waar het verhaal eindigt, want te midden van deze chaos is er een actieve oorlog tussen Frankrijk en Engeland, waardoor je letterlijk over duizenden lijken zult moeten lopen.
Graphics
Hetgeen deze game echt is uitblinkt, zijn de grafische kwaliteiten. Deze game is, ik durf het te zeggen, de mooiste game ooit gemaakt voor consoles op dit moment. Dit betekend dat er naast het spelen van het spel, ook een groot deel van de tijd uitgaat naar het kijken van mooie, prachtig vormgegeven locaties. Steden, dorpjes en bossen zijn nog nooit zo realistisch neergezet en cutscenes zijn alsof je naar een film kijkt. Ik heb meerdere malen met open mond staan kijken naar deze pracht game, want wat de developers hier hebben neergezet, is ongeëvenaard op de consoles. Details zoals scheuren in muren, water druppels die van de bladeren afsijpelen of vliegen die rondom vee vliegen. Echt overal is aandacht aan besteed om een zo realistisch mogelijke omgeving neer te zetten.
Dit weten de ontwikkelaars ook, want er zit een heuse foto functie in de game, waarmee je echt hele mooie kiekjes kunt maken! Elk moment, ook cut scenes, kun je fotograferen en manipuleren om een nog toffer beeld neer te kunnen zetten.
Klik hieronder op de afbeeldingen om deze in vol formaat te kunnen aanschouwen, geloof mij, dat is het waard (allemaal geschoten op de Xbox One X)!
